۲.من تنهام

۵ ٫ ۶ سال پیش حدود ۲ سال تو پرشین بلاگ می‌نوشتم٫ کلا ۱۰۰ تا کامنت هم نداشتم. 

دیروز واسه اولین پست اینجا چند نفر تحویلم گرفتند. دستشون درد نکنه... 

. 

صبح روی یک قسمتی از کوه سایه بود٫ اما هیچ ابری اون بالا نبود...! 

. 

تنهام 

سعی می‌کنم ارتباط برقرار کنم دوست پیدا کنم اما گند می‌زنم... 

هیچ استعداد و جاذبه‌ای تو ارتباط ندارم... 

سرد٫ یخ... 

منزوی... 

دو تا دوست داشتم که اونا هم از دست دادم. 

یکی بی‌خیال همه شد٫ منم جز همه... 

یکی هم من دارم آزار می‌دهم و اون هم به زودی می‌پره... 

با درخت و کوه و کتاب هم که نمیشه حرف زد و تو هوای ابری بیرون رفت و تو رستوران غذا خورد... 

رفیق هام این‌ها هستند دیگه. درخت٫ کوه٫ کتاب٫ پی سی٫ ابر... 

.  

زندگی گند روزمره... 

باز فردا صبح کار٫ تاکسی و اتوبوس و این همه آدم غریبه و جدی 

که اخم می‌کنند و نمی‌خندند. 

آدم هایی که به اشتباه خودشان نمی خندند. 

آدم هایی که حواسشون به بدن درخت ها نیست. به آدم برفی پشت ویترین مغازه... 

.  

من تنهام 

کاش دوستم مثل قبل بود 

.

هذیان امشب. تمام.